Księga Edenu

Zima 1257 roku. Dwaj podróżni, znany uczony Albertus Magnus i śmiertelnie chora młodziutka mniszka Favola, przedzierają się przez zaspy śnieżne. Celem ich wędrówki jest ukryty w lesie, osamotniony klasztor, gdzie mają nadzieję znaleźć schronienie przed tropiącymi ich prześladowcami.
Favola jest opiekunką magicznej Luminy – jedynej rośliny ocalałej z ogrodów Edenu, którą mieli zabrać ze sobą wygnani z raju Adam i Ewa. Albertus i Favola zamierzają zabrać Luminę w miejsce, gdzie uprzednio rosła, wierząc, że rajski ogród do dziś istnieje i że tam Lumina rozkwitnie na nowo.
Ich pełna niebezpieczeństw droga prowadzi przez pół Europy do krajów Orientu. Nie wiedzą jednak, że w kierunku celu ich podróży posuwa się jedna z najgroźniejszych armii ówczesnego świata, mongolskie wojsko wnuka potężnego Dżingis-Chana, Il-Khana.
[Sonia Draga, 2009]